unfinished
... i opted not to finished this crap because i suddenly felt like an asshole...
Para saan ang ginagawa kong ito? Isa ba itong liham? Kung oo, para kanino? Cguro para sayo ito kung sino ka mang nagbabasa ngayon. Ang corny noh? Parang un movie na message in a bottle ni meg ryan. Pero toto kasing nakakagaan ng pakiramdam ang isulat (i-type) ang nasasaloob nten. Dahil aminin mo na d lhat ng nakakausap mo o nahihingaan ng sama ng loob ay naiintindihan ka tlga, or worse d lhat totoong nakikinig.
Isa akong ordinaryong tao na naniniwalang extra ordinary ako. Naaalala ko nuon ng kasagsagan ng pakikipag textmates, may nagtxt sken kun pede dw b ako. Walang kagatul-gatol kong inereply sknya n im just an ordinary person and that he/she may find me less than ordinary pa nga, so don’t bother. Nalungkot ako sa cnabi kong un. D ku cgurdo kung matapang ako n sbhin ang totoo, pero totoo nga b un? Gnun nga b ku? Habang tumatagal, nakilala ku ang mga salitang insecurity, low self-esteem, no self confidence, at kung anu-ano pang mga salitang maiiuugnay mu sknila. Nung una hindi ako naniniwala, pero nariyan n ang mga senyales, buong pusong humaharap sken. Nung minsan nga sa psychology class nmen nung college, pinag-drawing kme, kht ano lang gusto mu. Pagkatapos ininterpret ng prof nmen un mga drawing, ang sken: low self-esteem (isinigaw yan sa buong klase). Yan ang dhlan kung bkt kabilang xa sa mga wish-i-never-met-this-person list.
Hindi ku alam kung inggit ang tamang term. Madalas kc, lalo n nung bata bata pa ako, naitatanong ku kung bkt un iba gnito, un iba meron nito, samantalang ako wala. Samantalang ako hindi gnun. Madalas nga akong maawa s sarili ku nuon eh. Mali un, alam ku. Ewan ku kung pano at kailan, pero dumating sa puntong naging positibo ako sa mga nangyayari sken. Lagi kong nire-remind ang sarili ku na lhat ng bagay may dhilan (w/c is true). Para sken walang coinsidence, lhat destined. Kht sa mga simpleng bgay. Minsan pag hindi ako pinaparahan ng jeep na pinara ku, iniisip ku lagi n I am not meant to ride that jeep that day that exact time. Dhil pag pinilit kong makasakay dun, may mangyayaring masama. Dhil nkatakdang sa susunod na jeep ako makasakay. Tinanong ku nuon ang mama ku kung naisip b nia na hindi n lng sana kme umalis ng pangasinan at dun n sna kme lumaki, sigurado akong ibang iba ang mangyayare. Basta, lhat para sken may kahulugan. Bwat araw, oras, minuto mahalaga. May isang pangyayari lng sa buhay mu ang d naganap, may isang tao ka lang n d nakilala, hindi magiging ikaw yan. Kya kung hindi nangyari lhat, malamang hindi ako nagta-type ngaun.
Ano b un lhat? Ano b kc ang nangyare? Hindi ku din alam.
Isa dw sa mga hobbies ku ang tumanga. Totoo un. Mnsan nktingin lang sa kawalan. Minsan nmn pinapanuod ku ang mga tao. Ewan ku pero natutuwa ako pag ginagawa ku un. Minsan nakakalungkot din. It usually makes me think abt life. Pano nga kya if life is never this complicated? Sana lng kc simple lang buhay. Pag nakatingin ako sa kawalan, madalas kong maisip ang mga pangarap ku. Nagkakaron ako ng imaginary planner sa utak ku kung pano ku matutupad un. Pano ku makukuha lhat ng gusto ku. Masaya ako kc isa akong taong may ambisyon sa buhay. Sa tuwing pinapanuod ku nmn ang mga tao sa paligid ku (masaya toh, para kang nsa movie haus) nkikita ku ang mga kakulangan ku (lungkot mode nnman yan tiyak) at un mga dapat kong ipagpasalamat (hiya mode ako d2).nakakalito tlg, d ku n alam minsan kung ano un tamang pakiramdam.
Gusto ku nmn i-share sau ngaun ang lhat ng natatandaan kong masasaya at malulungkot na pangyayare sa buhay ku (susubukan ku kung kakayanin ku ng chronological order).
Masaya ku nun nagtapos ako ng prep kc madami akong nakuhang medalya at nag-speech pa ako sa entablado, valedictory address. Best in reading din ako nuon at , at, basta mayat maya ang pagakyat ng mama ku sa stage. Shes proud of me, I know. Kya nga nun nag-entrance exam ako sa montessori isa lng ang mali ku. Isang bahagi nun exam ang tukuyin kung ano ang pangalan nun drawing. Nka drawing ang isang panlinis ng sahig. Mop dpat un pero wrong spelling ako, map ang nailagay ku (o pede rin d ku tlg alam). Mayayaman ang mga classmates ku dun. Nauso nga dati un sneakers dba at grade six n yta ako nagkaron nun. S kdhilanang nasita lang ng kaibigan ku n bkt snoopy pden ang rubber shoes n gamit ku (c robert un, bading). Lagi akong nalulungkot nun elementary p ku pag tinutukso ako ng maloloko kong classmates. Mukha dw akong puppet. Pero d ako nagpapakita ng pagka-pikon xempre. Nun grade five nmn, mejo nag-excel ako sa klase. Panghapon ako nun eh, nahuli kc sa pag-eenroll (madalas un). Nag-exam para sa matira ang matibay at dhil mejo nag-excel nga ako, d ako kasama sa natira. Bgo din ntapos ang klase ay nalaman kong may sakit na goiter ang adviser ku (musta n kya xa?) hmmm, bgong mundo nmn ang hatid ng highscool sken. Ibang lugar, ibang mga tao, lhat iba. Sa LaConsolacion ako ng highschool at dhil cguro advance ang turo smen sa montessori nuon, kasama ako sa honor students nun first year. Ayos, sikat ako. Marso rin ng first year ku dun ng naging kame ni rose. Masarap ang pakiramdam ng inlove. Halos isang taon din kme, 11months. Ako ang nakipaghiwalay sa sobrang selos ku sa bestfriend nia, d n kc kme nging classmates pag dating ng second year.
Para saan ang ginagawa kong ito? Isa ba itong liham? Kung oo, para kanino? Cguro para sayo ito kung sino ka mang nagbabasa ngayon. Ang corny noh? Parang un movie na message in a bottle ni meg ryan. Pero toto kasing nakakagaan ng pakiramdam ang isulat (i-type) ang nasasaloob nten. Dahil aminin mo na d lhat ng nakakausap mo o nahihingaan ng sama ng loob ay naiintindihan ka tlga, or worse d lhat totoong nakikinig.
Isa akong ordinaryong tao na naniniwalang extra ordinary ako. Naaalala ko nuon ng kasagsagan ng pakikipag textmates, may nagtxt sken kun pede dw b ako. Walang kagatul-gatol kong inereply sknya n im just an ordinary person and that he/she may find me less than ordinary pa nga, so don’t bother. Nalungkot ako sa cnabi kong un. D ku cgurdo kung matapang ako n sbhin ang totoo, pero totoo nga b un? Gnun nga b ku? Habang tumatagal, nakilala ku ang mga salitang insecurity, low self-esteem, no self confidence, at kung anu-ano pang mga salitang maiiuugnay mu sknila. Nung una hindi ako naniniwala, pero nariyan n ang mga senyales, buong pusong humaharap sken. Nung minsan nga sa psychology class nmen nung college, pinag-drawing kme, kht ano lang gusto mu. Pagkatapos ininterpret ng prof nmen un mga drawing, ang sken: low self-esteem (isinigaw yan sa buong klase). Yan ang dhlan kung bkt kabilang xa sa mga wish-i-never-met-this-person list.
Hindi ku alam kung inggit ang tamang term. Madalas kc, lalo n nung bata bata pa ako, naitatanong ku kung bkt un iba gnito, un iba meron nito, samantalang ako wala. Samantalang ako hindi gnun. Madalas nga akong maawa s sarili ku nuon eh. Mali un, alam ku. Ewan ku kung pano at kailan, pero dumating sa puntong naging positibo ako sa mga nangyayari sken. Lagi kong nire-remind ang sarili ku na lhat ng bagay may dhilan (w/c is true). Para sken walang coinsidence, lhat destined. Kht sa mga simpleng bgay. Minsan pag hindi ako pinaparahan ng jeep na pinara ku, iniisip ku lagi n I am not meant to ride that jeep that day that exact time. Dhil pag pinilit kong makasakay dun, may mangyayaring masama. Dhil nkatakdang sa susunod na jeep ako makasakay. Tinanong ku nuon ang mama ku kung naisip b nia na hindi n lng sana kme umalis ng pangasinan at dun n sna kme lumaki, sigurado akong ibang iba ang mangyayare. Basta, lhat para sken may kahulugan. Bwat araw, oras, minuto mahalaga. May isang pangyayari lng sa buhay mu ang d naganap, may isang tao ka lang n d nakilala, hindi magiging ikaw yan. Kya kung hindi nangyari lhat, malamang hindi ako nagta-type ngaun.
Ano b un lhat? Ano b kc ang nangyare? Hindi ku din alam.
Isa dw sa mga hobbies ku ang tumanga. Totoo un. Mnsan nktingin lang sa kawalan. Minsan nmn pinapanuod ku ang mga tao. Ewan ku pero natutuwa ako pag ginagawa ku un. Minsan nakakalungkot din. It usually makes me think abt life. Pano nga kya if life is never this complicated? Sana lng kc simple lang buhay. Pag nakatingin ako sa kawalan, madalas kong maisip ang mga pangarap ku. Nagkakaron ako ng imaginary planner sa utak ku kung pano ku matutupad un. Pano ku makukuha lhat ng gusto ku. Masaya ako kc isa akong taong may ambisyon sa buhay. Sa tuwing pinapanuod ku nmn ang mga tao sa paligid ku (masaya toh, para kang nsa movie haus) nkikita ku ang mga kakulangan ku (lungkot mode nnman yan tiyak) at un mga dapat kong ipagpasalamat (hiya mode ako d2).nakakalito tlg, d ku n alam minsan kung ano un tamang pakiramdam.
Gusto ku nmn i-share sau ngaun ang lhat ng natatandaan kong masasaya at malulungkot na pangyayare sa buhay ku (susubukan ku kung kakayanin ku ng chronological order).
Masaya ku nun nagtapos ako ng prep kc madami akong nakuhang medalya at nag-speech pa ako sa entablado, valedictory address. Best in reading din ako nuon at , at, basta mayat maya ang pagakyat ng mama ku sa stage. Shes proud of me, I know. Kya nga nun nag-entrance exam ako sa montessori isa lng ang mali ku. Isang bahagi nun exam ang tukuyin kung ano ang pangalan nun drawing. Nka drawing ang isang panlinis ng sahig. Mop dpat un pero wrong spelling ako, map ang nailagay ku (o pede rin d ku tlg alam). Mayayaman ang mga classmates ku dun. Nauso nga dati un sneakers dba at grade six n yta ako nagkaron nun. S kdhilanang nasita lang ng kaibigan ku n bkt snoopy pden ang rubber shoes n gamit ku (c robert un, bading). Lagi akong nalulungkot nun elementary p ku pag tinutukso ako ng maloloko kong classmates. Mukha dw akong puppet. Pero d ako nagpapakita ng pagka-pikon xempre. Nun grade five nmn, mejo nag-excel ako sa klase. Panghapon ako nun eh, nahuli kc sa pag-eenroll (madalas un). Nag-exam para sa matira ang matibay at dhil mejo nag-excel nga ako, d ako kasama sa natira. Bgo din ntapos ang klase ay nalaman kong may sakit na goiter ang adviser ku (musta n kya xa?) hmmm, bgong mundo nmn ang hatid ng highscool sken. Ibang lugar, ibang mga tao, lhat iba. Sa LaConsolacion ako ng highschool at dhil cguro advance ang turo smen sa montessori nuon, kasama ako sa honor students nun first year. Ayos, sikat ako. Marso rin ng first year ku dun ng naging kame ni rose. Masarap ang pakiramdam ng inlove. Halos isang taon din kme, 11months. Ako ang nakipaghiwalay sa sobrang selos ku sa bestfriend nia, d n kc kme nging classmates pag dating ng second year.
posted by kaLoi™ at Monday, June 05, 2006
1 Comments:
hmm..
ei kaloi, naniniwala ako dun sa cnabi mong everything is not coincidence, it is destined..
napadaan lang :)
Post a Comment
<< Home